1. ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΝΑ καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον ως μοναδικότητα και ως κάτι πολύ πιο ιερό από ένα απλό άθροισμα προβολών ρόλων και σχέσεων.
2. ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΝΑ ακούμε τα όσα οι άλλοι λένε ως μία γνήσια έκφραση του συνειδησιακού τους «είναι», δίχως να περιμένουμε απ’ αυτούς ν’ αντιλαμβάνονται τα πράγματα όπως εμείς θέλουμε, δίχως να νοιώθουμε απειλούμενοι πως ίσως θ’ αλλάξουν οι δικές μας απόψεις επειδή και μόνον ακούσαμε αδιαμαρτύρητα τις δικές τους.
3. ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΝΑ αντιμετωπίζουμε με προσοχή και ενδιαφέρον κάθε τι που υπάρχει πίσω από τα λόγια ενός εκάστου των ανθρώπων, όσο και κάθε ένα από αυτά τα ίδια τα λόγια, καθώς επίσης και να προσπαθούμε να κατανοούμε κάθε συναίσθημα, πεποίθηση και εμπειρία που οδηγεί έναν άνθρωπο να λέει εκείνα που λέει και όπως τα λέει.
4. ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΝΑ λειτουργούμε υπό το πνεύμα πως κανείς δεν διαθέτει την τέλεια απάντηση, αν και όλοι κατ’ ουσία αποτελούν μέρος αυτής ακριβώς της τέλειας απάντησης. Οι συζητήσεις μας οφείλουν να μην κατευθύνονται στο ποιος έχει δίκιο, αλλά στην βεβαιότητα ότι θα επιτραπεί σε όλες τις απόψεις να ακουσθούν.
5. ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΝΑ θεωρούμε την διαφωνία όχι ως κάτι το ανεπιθύμητο που πρέπει να θεραπεύσουμε, αντικρούσουμε, καλύψουμε ή αποφύγουμε, αλλά ως μία καλοδεχούμενη εκδήλωση της διαφορετικότητας των ανθρώπων. Θεωρούμε την διαφορά απολύτως αναγκαία για την συλλογική μετάβαση σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα, στα οποία πολύ δύσκολα μπορεί να φθάσει ένα μεμονωμένο άτομο.
6. ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΝΑ σεβόμαστε και να δεχόμαστε τα κομμάτια του εαυτού μας και των άλλων που ακόμα παραμένουν ανεξερεύνητα ή ασαφή.
7. ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΝΑ αλληλοϋποστηριχθούμε στον πολύ δύσκολο αγώνα του να συνεχίσουμε να ζούμε συμφιλιωμένοι με τις ερωτήσεις όσον καιρό οι αντίστοιχες απαντήσεις τους δεν έχουν βρεθεί, καθώς και του να συνεχίσουμε να ζούμε συμφιλιωμένοι με την ασάφεια και την αβεβαιότητα όσον καιρό τίποτα δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει.
(Ένα μανιφέστο αλληλοκατανόησης και ανοχής. Πρωτοδημοσιεύθηκε σε αγγλικό fanzine το 1984 και αναδημοσιεύθηκε στο, πανηγυρικό για τα 10 χρόνια έκδοσης του περιοδικού, 24ο τεύχος της «Ανοιχτής Πόλης», Νοέμβριος 1990. Μετάφραση από τα αγγλικά: Βλάσης Γ. Ρασσιάς)
2. ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΝΑ ακούμε τα όσα οι άλλοι λένε ως μία γνήσια έκφραση του συνειδησιακού τους «είναι», δίχως να περιμένουμε απ’ αυτούς ν’ αντιλαμβάνονται τα πράγματα όπως εμείς θέλουμε, δίχως να νοιώθουμε απειλούμενοι πως ίσως θ’ αλλάξουν οι δικές μας απόψεις επειδή και μόνον ακούσαμε αδιαμαρτύρητα τις δικές τους.
3. ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΝΑ αντιμετωπίζουμε με προσοχή και ενδιαφέρον κάθε τι που υπάρχει πίσω από τα λόγια ενός εκάστου των ανθρώπων, όσο και κάθε ένα από αυτά τα ίδια τα λόγια, καθώς επίσης και να προσπαθούμε να κατανοούμε κάθε συναίσθημα, πεποίθηση και εμπειρία που οδηγεί έναν άνθρωπο να λέει εκείνα που λέει και όπως τα λέει.
4. ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΝΑ λειτουργούμε υπό το πνεύμα πως κανείς δεν διαθέτει την τέλεια απάντηση, αν και όλοι κατ’ ουσία αποτελούν μέρος αυτής ακριβώς της τέλειας απάντησης. Οι συζητήσεις μας οφείλουν να μην κατευθύνονται στο ποιος έχει δίκιο, αλλά στην βεβαιότητα ότι θα επιτραπεί σε όλες τις απόψεις να ακουσθούν.
5. ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΝΑ θεωρούμε την διαφωνία όχι ως κάτι το ανεπιθύμητο που πρέπει να θεραπεύσουμε, αντικρούσουμε, καλύψουμε ή αποφύγουμε, αλλά ως μία καλοδεχούμενη εκδήλωση της διαφορετικότητας των ανθρώπων. Θεωρούμε την διαφορά απολύτως αναγκαία για την συλλογική μετάβαση σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα, στα οποία πολύ δύσκολα μπορεί να φθάσει ένα μεμονωμένο άτομο.
6. ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΝΑ σεβόμαστε και να δεχόμαστε τα κομμάτια του εαυτού μας και των άλλων που ακόμα παραμένουν ανεξερεύνητα ή ασαφή.
7. ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΝΑ αλληλοϋποστηριχθούμε στον πολύ δύσκολο αγώνα του να συνεχίσουμε να ζούμε συμφιλιωμένοι με τις ερωτήσεις όσον καιρό οι αντίστοιχες απαντήσεις τους δεν έχουν βρεθεί, καθώς και του να συνεχίσουμε να ζούμε συμφιλιωμένοι με την ασάφεια και την αβεβαιότητα όσον καιρό τίποτα δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει.
(Ένα μανιφέστο αλληλοκατανόησης και ανοχής. Πρωτοδημοσιεύθηκε σε αγγλικό fanzine το 1984 και αναδημοσιεύθηκε στο, πανηγυρικό για τα 10 χρόνια έκδοσης του περιοδικού, 24ο τεύχος της «Ανοιχτής Πόλης», Νοέμβριος 1990. Μετάφραση από τα αγγλικά: Βλάσης Γ. Ρασσιάς)